سبد گل نامزدی آتریسا

سبد گل ترحیم

گل لاله ، گل عاشق ، گل نازک تر از پونه. گل شب بو ، گل نازم ، گل خوش بوی این خونه.فقط یک ذره شو از عشق تا من دنیا بشم ، دنیا. فقط یک قطره از احساس که م ...

بوی تن ات مرا برمی‌گرداند به دوران پیش از خودم، پیش از آن که باشم. مگر پیش از تو سیب هم وجود داشت؟ به انگشت هایت بگو لب های مرا ببوسند. به انگشت هایت ...

تو را من زهر شیرین خوانم ای عشق، که نامی خوش‌تر از اینت ندانم. وگر – هر لحظه – رنگی تازه گیری، به غیر از زهر شیرینت نخوانم. تو زهری، زهر گرم سینه‌سوزی ...

عشق، عشق می‌آفریند؛ عشق، زندگی می‌بخشد؛ زندگی، رنج به همراه دارد؛ رنج، دل‌شوره می‌آفریند؛ دل‌شوره، جرات می‌بخشد؛ جرات، اعتماد به همراه دارد؛ اعتماد، ا ...

گاه آرزو می‌کنم: ای‌کاش برای تو پرتو آفتاب باشم، تا دست‌هایت را گرم کند؛ اشک‌هایت را بخشکاند؛ و خنده را به لبانت باز آرد. پرتو خورشیدی که اعماق تاریک ...

کلبه ای به دور از هیاهوهای شهر پر رفت و آمد با حضور عزیز ترین فرد زندگی ی آدمی بلاشک برابری می کند با بلندترین آسمان خراش هایی که در آن عشقی موجود نیس ...

احساس‌می‌کنم، در هر کنار و گوشه‌ ی این شوره‌زارِ یاس، چندین هزار جنگلِ شاداب ناگهان، می‌روید از زمین، آه ای یقین گم‌شده ، ای ماهی گریز، در برکه‌های آی ...

با قلبی سرشار از شادی و شور خوشبوترین و لطیف ترین گلهای هستی را، همراه با خوش آهنگترین ترانه گیتی، به مناسبت مراسم عروسی مان تقدیم می کنم. بزرگترین جر ...

در نور شمع، زن تری؛ در آفتاب صبح که چشم باز می‌کنی، فرشته تر؛ و من بین این دو زیبایی ِ با شکوه، عاشقانه آونگ شده ام! آخرین بار که داشتی تن ات را به من ...

به بخت اگر باور داشته باشیم هم امروز یا هم امشب، آرامش فرا می‌رسد؛ تو را و مرا. از این دم اگر لذت بریم، زندگی‌مان در دست‌های ماست و ما تنها بار مسئولی ...

اندک آرامشی در واپسین ساعات روزی پا در گریز؛ اندک آرامشی در فاصله روزها؛ تا دیروز شکل گرفته به فراموشی سپرده نشود؛ و فردا، به هیات امروز فراز آید. چه ...

عشق ما دهکده یی ست که هرگز به خواب نمی رود، نه به شبان و نه به روز، و جنبش و شور حیات، یک دم در آن فرو نمی نشیند. هنگام آن است که دندان های تو را در ب ...

ابرهای خزانی، در ذهن و روح من! ابرهای خزانی سنگین و پر سایه! خاطر، در آرامش است. اندیشۀ آدمیان را باز نتوان خواند، و مقاصد آدمیان را به چشم نتوان دید. ...

که گمان داشت که روزی تو سفر خواهی کرد، روز ما را شب تیره تر خواهی کرد. که گمان داشت که یک شهر در اندیشه تو ، تو نهان از همه ، آهنگ نو خواهی کرد. دلم ا ...

همواره عشق بی خبر از راه می رسد، چونان مسافری که به ناگاه می رسد. وا می نهم به اشک و به مژگان تدارکش، چون وقت آب و جاروی این راه می رسد. هنگام وصل ماس ...

با پای دل قدم زدن آن هم کنار تو، باشد که خستگی بشود شرمسار تو. در دفتر همیشه ی من ثبت می شود، این لحظه ها عزیزترین یادگار تو. تا دست هیچ کس نرسد تا اب ...

تو کیستی، که من اینگونه بی تو بی تابم؟ شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم. تو چیستی، که من از موج هر تبسم تو، به سان قایق، سرگشته، روی گردابم! تو در کدام ...

به یاد خواهی آورد روزی پرنده ای را خیس از عشق، یا رایحه ای شیرین را و بازی رودخانه ای که قطره قطره با دستان تو عشق بازی می کند. به یاد خواهی آورد دسته ...

اندیشه مکن که شانه‌هایت سنگین شوند. اندیشه مکن که از کشیدن بار دیگران ناتوانی. در شگفت می‌مانی از نیروی خویش؛ در شگفت می‌مانی که به‌رغم ضعف خویش، چه م ...

مرهم زخم های کهنه ام کنج لبان توست ! بوسه نمیخواهم، چیزی بگو. به تو دست‌می‌سایم و جهان را درمی‌یابم، به تو می‌اندیشم و زمان را لمس‌می‌کنم، معلق و بی‌ا ...

گاه آرزو می‌کنم زورقی باشم برای تو؛ تا بدان‌جا برمت که می‌خواهی. زورقی توانا به تحمل باری که بر دوش داری. زورقی که هیچگاه واژگون نشود؛ به هر اندازه‌یی ...

خوشبختی من در بودن باتو است و روز رسیدن به تو تقدیر خوشبختی من است. تو آمدی و عمیق ترین نگاه را از میان چشمان دریایی ات به وصال قلبم نشاندی. زیباترین ...

هیچ کس به اندازه ی من خدا را دوست ندارد، هیچ کس به اندازه ی تو مرا دوست ندارد، و هیچ کس به اندازه ی خدا تو را دوست ندارد. میبینی؟ میبینی در چه چرخه ای ...

زندگی به امواج دریا ماننده است؛ چیزی به ساحل می‌بَرد و چیزی دیگر می‌شوید. چون به سرکشی افتد، انبوه ماسه‌ها را با خود می‌برد. اما تواند بود که تخته پار ...

فسرده در دل بهاری گرم، در محیطی یخ‌زده، کلماتی خالی از عشق، نوازشی سرد. فسرده در دل تابستانی داغ، در تکراری غم‌انگیز، بی‌علاقگی، دلسردی مرگ زا. فسرده ...

تو را گم می کنم هر روز و پیدا می کنم هر شب، بدین سان خواب ها را با تو زیبا می کنم هر شب. تبی این گاه را چون کوه سنگین می کند آنگاه، چه آتشها که در این ...

همواره عشق بی خبر از راه می رسد، چونان مسافری که به ناگاه می رسد. وا می نهم به اشک و به مژگان تدارکش، چون وقت آب و جاروی این راه می رسد. هنگام وصل ماس ...