گل آف > گل > تاج گل

پیش از آن‌که واپسین نفس را برآرم، پیش از آن‌که پرده فرو افتد، پیش از پژمردن آخرین گل، برآنم که زندگی کنم. برآنم که عشق بورزم. برآنم که، باشم. در این ج ...

درخت هر چه سالخورده‌تر باشد، سترگ‌تر است و پر ارزش‌تر. ریشه‌اش هرچه عمیق‌تر، پا در جاتر در برابر توفان. شاخسارش هرچه انبوه‌تر، پناهش امن‌تر. تنه‌اش هر ...

تنها آن‌که بزرگ‌ترین جا را به خود اختصاص نمی‌دهد، از شادی لبخند بهره می‌تواند داشت. آن‌که جای کافی برای دیگران دارد؛ صمیمانه‌تر می‌تواند با دیگران بخن ...

کسی می گوید: آری! به تولد من، به زندگیم، به بودنم، ضعفم، ناتوانیم، مرگم. کسی می گوید: آری! به من، به تو، و از انتظار طولانی ی شنیدن پاسخ من، شنیدن پاس ...

در افق، نقطه های سیاه کوچکی می رقصد و زمینی آه برآن ایستاده ام دیگر باره آرام یافته است. پنداری رویایی بود آن همه، رؤیای آزادی یا احساس حبس و بند. توا ...

مرغ دلم پر میکشد اندر هوای دیدنت، آرام جان باز آ که من مشتاق آن خندیدن ات. به ماتم مانده ام با صد هزاران آرزو،آغوش بازم مضطرب در حسرت بوییدن ات. به ظا ...

در وجود هر کس رازی بزرگ نهان است. داستانی، راهی، بیراهه ئی. طرح افکندن این راز، راز من و راز تو، راز زندگی، پاداش بزرگ تلاشی پر حاصل است. بسیار وقت ها ...

می خواهم آب شوم در گستره افق! آنجا که دریا به آخر می رسد و آسمان آغاز می شود. می خواهم با هر آنچه مرا در بر گرفته، یکی شوم. حس می کنم و می دانم، دست م ...

برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم که چراغ ها و نشانه ها را در ظلمات مان ببیند. گوشی، که صداها و شناسه ها را در بیهوشی مان بشنود. برای تو و خویش، روحی، ...

سکوت آب می تواند خشکی باشد و فریاد عطش؛ سکوت گندم می تواند گرسنه گی باشد و غریو پیروزمند قحط سالی؛ هم چنان که سکوت آفتاب، ظلمات است. اما “سکوت آدمی” ف ...

در نگاه ات همه ی مهربانی هاست: قاصدی که زندگی را خبر می دهد. و در سکوت ات همه ی صداها: فریادی که بودن را تجربه می کند. کیستی که من این گونه به اعتماد ...

کجاست بارشی از ابر مهربان صدایت؟ که تشنه مانده دلم در هوای زمزمه هایت. به قصه ی تو هم امشب درون بستر سینه، هوای خواب ندارد دلی که کرده هوایت. تهی است ...